belirli bi düzeye oturmuş arkadaşlık ilişkilerine bayılıyorum araya ne kadar zaman girerse girsin kopmayanlara, kim ne derse dersin içini bildiklerine, ne kadar dipte olursan ol uzanabilecek o ellere
Üstümde çok değişik bir sakinlik var kafamın içi deliriyor ama sakin sakin duruyorum. Hiçbir şeyin yolunda gitmeyişini mi kabullendim yoksa kusursuz bir sinir krizi öncesi sessizliği mi ayırt edemiyorum.
Birini çok sevince onunla arandaki problemi üçüncü bir kişiye anlatamıyorsun, olumsuz bir şey derler ya da onun hakkında kötü düşünürler diye endişe ediyorsun. Sevginin en sağlam koruma içgüdüsü bu.