ما این انقلاب رو فراموش نکردیم. این انقلاب وارد پوست و استخون و روح ما شده. روتین ما شده. منِ الان با منِ پنج ماه پیش کاملا فرق داره. ما دیگه به قبل از این قضایا برنمیگردیم. نمیتونیم که برگردیم.
هدر نود درصد دخترای توییتر یه کوت کسشر مثل i don’t care یا i’m too cute to worry و همچین کسشراییه بعد توییتاشونو میخونی میبینی که هم care میکنن هم worry.
سختترین کار اینه که تو شرایطی که بدترین اخبار رو میشنوی، ناامیدی وجودتو گرفته، پر از خشم و ناراحتیای باید به زندگی ادامه بدی. باید سرکار بری ، دانشگاه بری، غذا درست کنی. قدرت فراانسانی لازمه اصن.
یکی از خفنترین خاطراتی که داشتم مربوط میشه به هفت سالگیم و به دنیا اومدن داداشم. خودم خیلی یادم نیس، ولی گویا وقتی داداشم به دنیا میاد و همه توجهها میره سمت اون، منِ هفت ساله زیاد راضی نبودم. بابام تعریف میکنه که کلی سعی کرد من رو از اون دمق بودن دربیاره، برام بازیهای جدید/
واکنش این اکانتای خارجی رو به اتفاقات رونالدو تو ایران دیدم. هیچکی نگفته وای چقد حقیر. هیچکس نگفت اینا چقد ندید بدیدن. فقط پشماشون ریخته بود که چقد رونالدو تو ایران طرفدار داره. حتی بعضی فنپبجای رونالدو ویدیوهارو به رخ طرفدارای مسی میکشیدن. فقط اون بخش از ایرانی جماعت خارکسده/