Hastaneye ilk gidip gelmeye başladığım zamanlar yine bi asansördeyim. Aynı böyle hatta biraz daha yaşlı bir hanımefendiyle bi adam konuşuyordu. Kadın dedi ki mutluluk şudur, sabah uyandığında sevdiğin herkesin hayatta olduğunu bilmek, benim sevdiğim kimse bu dünyada kalmadı