کجا بودی تو این همه سال درد که من زندگی کردم این مردنوتو پاداش صبر و سکوت منی چرا دیر شنیدی صدای منوباید قصمونو به دنیا بگم به اونا که به عشق بدبین شدن به اونا که میترسن از اعتماد اونا که به تنهایی نفرین شدن
من از باور مرگ دارم میام تو واسم مث فرصت آخری
به چشمای متروکه ی من بگو