مگه ما کف خیابون نبودیم؟
دوستام ساچم�� خوردن، زندان رفتن.
از نزدیکانمون کشته شدن، اعدام شدن.
هزاربار در رفتیم خونه مردم قایم شدیم.
همه باهم گریه کردیم.
بخاطر پوشش دلخواهمون با کصکشا درافتادیم و الانم سر و کله میزنیم هنوز.
هیچ انسانی فراموش نکرده چیشد.
مردم و جونشون فقط بازیچهان.