Voor de 2 heren die gister mijn moeders tas af wilden pakken/beroven: die wankele oude dame, makkelijk doelwit, had een trucje geleerd van mijn vader. Voor gevallen van nood.
Ik hoop dat jullie voor eeuwig een lamme zak hebben.
Mijn moeder denkt dat ze alles nog kan en dus verdwaalde ze natuurlijk met haar fiets.
Aan de jongens die met haar meegefietst zijn tot ze zag waar ze was en dit bericht nooit gaan lezen (of misschien toch): echt super bedankt, jullie waren haar redding ๐
Ik vind jullie tof.
In mijn jonge jeugd, de 70's, knipten mijn ouders mijn pony. Altijd schots en scheef.
Nu in 2021, deze lockdown. Mijn moeders haar groeit en groeit.
Ik heb een schaar. Ik heb tijd.
Zoete wraak. Zal ik?? ๐
Daar is ie weer, al jaren, mijn grote witte vriend. Dobbert wat bij ons in de avondzon, zijn meisje al een week op het nest. Ik kan er gewoon geen genoeg van krijgen. ๐
Er zijn hier 2 noodgevallen aan de gang. Er is een cavia dood daar moet ik een gat voor gaan graven, maar de man is ook ziek.
De manflu.
Zo het er nu naar uit ziet en hoort moet ik 2 gaten graven. Het einde lijkt nabij.
Mijn dochter vond ons wat te laat thuis vannacht. Namelijk later dan zij.
'Dacht dat jullie ergens in een greppel lagen joh'
Ik hoor gewoon mezelf praten ๐
De zoon is een kind van mij. Kookt nu zelf, op zijn nieuwe kookplaat, met een heuse P van Pauze. Om iets warm te houden. Dus aardappels op P.
Blijkt dus Power.
Aardappels schoten zo met water en al de pan uit. Grote bende.
Zo trots op die jongen ๐๐
Ik nam een hap, brand mijn bakkes, de bitterbal verdwijnt in mijn decolletรฉ waar ik hem niet meer terug kan vinden. De man stikt in zijn bier van de lach.
Zo zit ik hier aan zee. Het terras vermaakt zich.
De echtgenoot staat in de file en ik fiets er met mijn flapperende haren voorbij op het fietspad ernaast. Ik fluit en zwaai en fluit en zwaai en draai en zwaai.
Hij hoorde en zag me niet, maar de groeten aan de hele terugzwaaiende file.
Schoonmoe heeft een klein autootje. Is ze met 4 vrouwen in dat autootje, allemaal boven de 80 jaar (met de meiden) naar een stadje gereden om te winkelen.
We krijgen haar niet te pakken, zou ze opgepakt zijn ๐
Een overvolle wachtkamer. Mijn moeder geparkeerd op een stoel, ik zet haar rollator uit de weg en ga naast haar zitten en leun lekker tegen een plantenbak.
Dacht ik.
Nee.
Dat was dus een meneer. Rug aan rug, hij vond het niet zo grappig als de rest van de wachtkamer.
Op Paasvisite bij schoonmoe. Die bij elk berichtje op haar mobiel als melding een vogelgeluidje heeft.
Waarbij zij na dat geluidje naar het kooitje van de parkiet loopt om te kijken of het wel goed met hem gaat omdat hij zo raar piept.
Ik stuur nog even een berichtje ๐
#pasen
Waar ligt bij jullie de paraplu in de auto?
Gewoon bij je zodat je lekker galant, koninklijk, gracieus en vooral droog de auto uitstapt?
Of ook hardnekkig in de kofferbak zoals mijn man steeds doet, zodat ik eerst uit moet stappen en te pletter regen voor ik hem heb?
Of ik de zak cadeau's voor de deur wil zetten en op de ramen wil bonken.
Ik sluip weg maar die kinderen trekken de deur al open. Ik duik snel achter de pergola. Op tijd. Ik val niet. Ik verlies geen slipper. Geen planten in mijn oog.
Ik, chaoot, ben een prima Piet.
#pakjesavond
De zoon is jarig, maar ik gedraag me.
Ik spring niet op zijn bed om hem wakker te zingen, ik loop niet door het beeld met een feestmuts als hij straks online vergadert, en ik haal gewoon netjes taart.
Veel taart. ๐ฐ๐2๏ธโฃ3๏ธโฃ๐ฐ๐
Fotos van eerder. Ik kwam thuis en had deze dame op bezoek. Ze vrat een duif op en deed daar 3,5 uur over. Al die tijd keek ik toe.
Mooi, goor, zielig, stoer, het was heel veel tegelijk. Maar gaaf hรจ.
Ik loop naar zolder met wat lekkers voor de 23yo en roep luid & duidelijk hoorbaar 'joehoeee wil je een koekkie van je moedertjeeeh!
Met een grote zwaai doe ik de deur open en sta meteen zichtbaar middenin een vergadering met Londen.
Met mijn gevulde koek.
Zo aan het genieten van de overburen. Aan 't tobben met zooi 2.0 De tafel houdt het ook voor gezien en laat net 2 poten los, koffie ligt op de grond, de buren daarnaast zijn hun kabel vergeten en de hond, die is er ook al vandoor. Ik hou hier zo van. Deze mensen zijn erger dan ik
Avonddienst. En ik denk na al die jaren alles wel eens gezien te hebben, alle gesprekken weleens gevoerd te hebben.
Tot net.
Ik kreeg een prangende vraag.
98 jaar, deftig en krant in de hand: mag ik vragen, wat is een bangalijst.
Jeetje mensen.
Probeer het me voor te stellen. Hoe dat moet zijn, sirenes, je moet je huis uit, hoe kom ik bij mijn kind op het werk, hoe krijg ik de dieren mee. Wie zorgt er voor de moeders. Onbevattelijk. Dramatisch. Vreselijk. Ik trek de grappen hierover erg slecht merk ik
#watersnoodramp
Dat je man met een pannendeksel in de keuken staat als schild, en roept dat hij een ridder is.
Dames, ben ik de enige met zo'n man??? Zijn jullie mannen soms ook net kleine kinderen?? Sta me bij. ๐
#mijnmaniseenkleuter
Ik ging met het konijn naar de dokter. Dacht dat hij dood mee terug zou komen, want ziek.
Janken hรจ, met mijn 50 jaar.
Om een KONIJN.
Maar hij is er dus nog, gelukkig. Mijn ouwe opa. Voor niks voor gek gestaan.
Ik trouwde 10 kilo geleden in de 90's. Iedereen met te hoog gepermanend haar en te brede schoudervullingen, 35 graden, iedereen leefde nog en was erbij. Feest was het, 26 jaar geleden. ๐ฅ๐พ
Was mooi. Ik vind het taart waard vandaag.
En dus heb ik voor het eerst in mijn leven mijn boodschappen in een kar van iemand anders gelegd en ging lekker wandelen met die kar.
Fout. Meneer achter me aan. Of hij zijn kar terug mocht.
Ik heb mijn sla gered en mijn eigen kar opgezocht.
Nog 4x tegen gekomen die man.
Zijn motto: Joost Klein, Droom groot. Zijn droom is het Songfestival en het aantal views zijn nu al hysterisch. Een jongen met een verdrietig levensverhaal, ik gun hem deze positieve gekte.
#Eurovision2024
Bij de Italiaanse bollen van de Appie pakken een jonge knul en ik iets om het in te doen. Dezelfde. Tegelijk.
Ik zeg "oh ik sta aan je zakkie te trekken".
Alles schreeuwde in mij flap dat er nou niet uit, maar ja, te laat hรจ.
Ik weet niet wat me bezielde, maar in het kader van vakantie in eigen land boekte ik een huisje in de Betuwe. De Bรฉtuwe!
Waarom. Wat is daar te doen. Wonen er wel mensen? Is er stromend water?
Zijn er kroketten?
Dochter tegen iemand: "Ik kijk even op het weerstation van mijn pa, ehm.. donderdag 27 graden, daarna 28, dan 29 en de dag daarna 30 graden"
Huh? De echtgenoot:
Nee muts, dat zijn de datums, niet de tempraturen.
Gelukkig vandaag een jaartje extra wijsheid erbij ๐ฅณ๐
Terwijl jullie nog op 1 oor liggen zijn wij vertrokken met de vreetkrat. Bijna 900km te gaan, slecht weer en grenscontroles in het vooruitzicht, de muziek staat aan, mijn broodje in de hand en de zon komt op.
In het donker de trap af heeft zo zijn nadelen, je ziet de kat niet.
En dus hing ik -alweer- aan de trapleuning 5 treden lager. Vel van mijn arm, dat hangt nog aan de muur naast mijn nekwervels, die hangen ook aan de muur. Zeker weten spierpijn morgen.
En de kat is plat.
Bij Annecy, jongens toch, wat een pracht. Vroeg me hardop af of de knappe blote man bij de huurboten inbegrepen zou zijn. Verstaan toch geen Nederlands.
Nou dat verstond hij dus wel.
De dochter vierde carnaval gister, in een overvol Breda. Sliep hier vannacht met vriendinnen en vertrok vanmorgen weer netjes op tijd naar haar werk.
Voor bezoekers vandaag te herkennen aan de glitters en glittertattoos die er met geen mogelijkheid meer af blijken te gaan ๐
Had ik al verteld dat de stroomdraad van de fรถhn klem kwam te zitten onder het kastje en dat daardoor de lengte wat afnam waardoor de afstand fohn-haar plotsklaps zo klein werd dat mijn oog ineens in de weg zat en ik mezelf een blauw oog sloeg?
Nee zeker.
Nou bij deze.
De poes is in de vijver gevallen. Is in paniek door het hele huis aan het rennen met 3 man en een handdoek erachteraan wat niet helpt natuurlijk. Visualiseer dit even
#chaos
Als bijrijder ben ik verantwoordelijk voor de koek en zopie, ben ik secretaresse bij de tolpoortjes en DJ voor de muzikale ondersteuning.
Helaas heeft de man een knopje op het stuur waarmee hij mijn muziek kan skippen. En dat gebruikte hij zojuist. Nog 168 km.
Ik neem ontslag
Ik was even niet op X. Maar ik zat niet stil want ik deed de griep, kreeg nieuwe muren en een nieuwe keuken, had plekgebrek, inrichtstress, spullen teveel, tijd tekort, ruzie met de nieuwe apparatuur, de achterklep van de auto en de boodschappenkar.
Ben weer helemaal mezelf
Verkeerd wachtwoord. Verkeerd wachtwoord. Nog 1 poging. Vraag een nieuw wachtwoord aan.
U kunt uw oude wachtwoord niet gebruiken. Het wachtwoord moet bestaan uit 3 miljoen tekens.
Ik typ een scheldwoord in.
U wachtwoord is succesvol gewijzigd.
Er verandert zoveel in de nieuwe generatie ouderen. Het verschil in kleding alleen al. Ik heb mensen verpleegd met lange wollen onderbroeken, korsetten, noem maar op.
Gister een 90plusser met happy socks.
Vind ik leuk.
Ze gaat peddelen, mijn kind van bijna 22. Bikini niet aan, handdoek vergeten. Maar ze valt toch niet, zegt ze.
De kansen dat ze kopje onder gaat, als kind van mij, zijn 100%
Ik zit er klaar voor ๐
Met moeder op pad. Rollator in de kleine fiat. Moeder erin. Moeder eruit. Rollator klem. Ruk trek pluk. Gelukt. Moeder kwijt. Gearriveerd bij balie. Onderzoek. Klaar. Weer naar huis.
Zie bovenstaande in omgekeerde volgorde. Ging goed hรจ, zegt ze.
Uitgeblust naar huis ๐
Straks naar een feestje. Met louter ajaxmannen. En das niet zo goed afgelopen vandaag dus ik heb ons neutraal genoemd. En dat zijn we niet.
Ik neem wat feyenoord vlaggetjes mee voor in de blokjes kaas.
Gewoon, voor de sfeer
Dit is geen heugelijke dag. Mijn grote vriend, spontaan in mijn leven, zo allergisch als de pest van hem maar oh wat ben ik gek op dat beessie. Hij gaat verhuizen naar mijn zoon ๐ญ๐ญ
Na 2 jaar op zichzelf vond de zoon het tijd voor een mixer. Voor beslag enzo.
Hij heeft ontdekt dat je die niet draaiend uit de kom moet tillen.
Alles vloog de keuken door.
Zo trots. Hij is volwassen.
Vroeger de wereld rond gereisd, mijn ouders zaten stijf in spanning tot ik terug was met amper contact.
Nu mijn zoon naar Japan, alleen spanning om drukte op Schiphol en verder kijk ik mee via internet. Hij appt net vanuit Seoul, we babbelen wat, foto's.
Andere tijden zijn het.
Dementie is soms kut.
Maar als het koekkoekgeluid uit de telefoon komt bij een melding, en mijn moeder roept hard
'Oh got komt dat uit de kat'
dan is het ook hilarisch.
Humor hebben we nog โก
De oude broek die de man aantrekt als hij gaat klussen is zรณ lelijk. Maar hij blijft dat ding maar aantrekken.
Nu niet meer. Hij weet het nog niet ๐คฃ๐คฃ
Dat je je schaamt voor de berg ongezonde weekendboodschappen op de kassaband, maar dat je op het eind gelukkig wel duidelijk zichtbaar een heule gezonde krop sla hebt liggen.
Voor de cavia's.
Mijn vakantie sterft een langzame dood. De 2 weken 'nog lekker thuis' zitten vol regen en dingen waar je niet op zit te wachten.
Ik haal even diep adem, loop de tuin in en kijk wat een begroeting.
Ze zijn al groot, mijn guppies.
De woei mensen. De sla van de buren lag bij ons, glazen vlogen van tafels, ik heb de peper en zout gevangen en vliegende onderzettertjes gekopt maar de kroket ging zo woeps in 1 beweging zonder hindernissen precies goed het eetkanaal in.
Maar das natuurlijk de ervaring.
De zoon is al dagen in Duitsland zonder gedoe, de dochter is zojuist geland in Spanje (niet via Schiphol) voor haar stage, ook zonder gedoe.
De katten doen normaal, ik doe normaal. Eigenlijk is alles pais en vree.
Hoe bestaat het.
Brandlucht in huis. Hoezo, ik heb geen gaspitten meer, de vaatdoek kan niet in de fik staan, de kapotte pan van gister is weg, deze is nieuw.
Oh wacht, nieuw. Misschien heb ik een stickertje mee gebakken. Yep.
We zitten echt op een machtig mooi plekkie maar intermet is niks.
Kan ik jullie helemaal niet op de hoogte houden van mijn knoei- en struikelpartijen. Is ook beter misschien ๐
Ik zit even in mijn tuin, bovenkant kleren naar beneden gevouwen, rokkie zo hoog opgetrokken dat ik in mijn onderbroek zit. Maar hรฉ wat geeft het, niemand ziet mij.
Nieuwe buurman boven de schutting.
Ja hoi sorry dat ik in je space kom maar ik moet beitsen ๐๐๐
Wennen aan koken op inductie # 3. Kip vast aan pan, saus aan muur, rijst wil niet aan de kook, deksel wordt heet, kat springt op aanrecht (mag niet) want honger, duwt kont in mijn gezicht, rijst kookt ineens toch, kat een zwiep, limoensap naast de pan, overstroming
#zucht
Mn vingers vol dagcrรจme, deurbel, ik veeg het snel op mijn gezicht, sjees de trap af en onderweg smeer ik het snel uit, zwaai de deur open. De jongen van het krantje, ik geef hem zijn geld, deur dicht, kijk in de spiegel en zit vol witte kwakken. Oh lord.
Mag ik door de grond aub
Ik kom thuis, jas uit, alles statisch. Dochter heeft de kat in haar armen, ik aai, vonken en knetters, kat zet nagels in haar neus en wang, vliegt 5 meter de lucht in, valt op de kast, en schiet weg.
Dochter boos.
Kat boos.
Het weekend kan beginnen.
De tank gevuld, 1023km te gaan naar NL met restjes vreetkrat op de achterbank en een tevreden week achter de rug. Van pasta terug naar bloemkool en van mooie smalle dromerige stadjes aan het water terug naar mijn huis aan een bruine sloot. Het was mooi ๐ฎ๐นโก
Terwijl jullie nog op 1 oor liggen zijn wij vertrokken. 769 km te gaan en de
#vreetkrat
lijkt heel wat maar zit vol flesjes drinken. Alleen die chocola hรจ, das wel een zwakte.
Vandaag zat ik met mijn haar vast in de paraplu, vond ik Como wat minder maar Bellagio geweldig, at ik de lekkerste lasagna, reed hoog door de bergen, laag langs het meer, vloog met mijn steppie de heuvel af en genoot van het Italiaanse temperament. Het was weer leuk.
Het Comomeer is 171km omtrek, 4 uur rijden. Ga ik echt niet doen zei ik vooraf, wat een eind.
Lang verhaal kort, het goot, in de auto gestapt, het meer rondgereden en daar 6 uur over gedaan want zoveel leuke stadjes. Uitgescholden door een Italiaanse oma. Superleuke dag.
Vanavond
#codegeel
voor onweer met zware windstoten en hagel. En wat heb ik?
Een bbq. Aan de kust.
De satรฉ zal wel overal heen vliegen en dan dit keer zonder mijn toedoen. Gezellig.
Zin an.
De man deed de boodschappen vorige week en ik zei 'bananen, niet te geel'. Dus ....
Zit al een week te wachten, zijn al de helft minder groen, maar denk nier dat het nog goedkomt hiermee.
Ik kocht in Nederland poedersuiker en poffertjes. Makkelijk in Frankrijk, vond ik.
Lang verhaal kort: ik zit hier met een bus poedersuiker.
En ja de poffertjes liggen thuis.
Mijn moeder noodgedwongen verhuisd vandaag, geen leuke dag.
Maar we houden de moed erin, ik zwaai de gordijnen open voor het mooie uitzicht op de sneeuw:
Lijkenauto voor de deur.
Gordijnen met dezelfde vaart weer dicht en via het zijraam gekeken.
Goed begin wel ๐ฑ
1948. Ons Willemien heeft zich een poosje verstopt maar hoppekee ze kwam tevoorschijn vanonder het keukenblok. Die heeft ons gewoon 20 jaar af liggen luisteren. Mijn kinderen groot horen worden. Mij horen zingen. Kon ze maar praten.
Terwijl jullie nog op 1 oor liggen zit ik al richting de grens met een heel tevreden vreetkratje achter me. En met een lege thermoskan want water vergeten. Toch leuk dat hij mee is.
1024 kilometertjes naar Como.
Bij de AH loopt de man bij me, ik pak broodjes, zie hem ook een zak pakken.
Ik heb al. Oh, verkeerde man.
Draai me om en zeg oh sta gewoon weer tegen een verkeerde man te praten:
Was mijn man ook niet.
Nee die liep verderop en misschien moet ik eerst eens KIJKEN voor ik praat.
Onooglijk vroeg wakker door campingherrie, het huisje is leeg, de auto vol, de vreetkrat weer achter me, banaan achter de kiezen, appel naast me, joh wat gezond, 894km te gaan, de muziek is nog uit en een theelepel gejat om onderweg bekers yoghurt te kunnen scheppen. We rijden.
1 Januari. Een heel ander leven: kind de deur uit. En erger, over een poosje gaat de kat naar hem toe. Heb ik niks meer om over te struikelen of achteraan te rennen en niemand meer om vergaderingen te verstoren met mijn wasmand in de arm. Zingend.
Ik ga het missen.