ผมนั่งเคาะแป้นพิมพ์พลาสติกอยู่หน้าจอแสงสีฟ้านี่มา12ชั่วโมงแล้ว และนี่กำลังจะเข้าชั่วโมงที่13
ทุกครั้งที่ผมขยับตัว เสียงข้อกระดูกก็ดังลั่นอยู่ภายในตัวผม ในจินตภาพเศษเสี้ยวของสุขภาพผมกำลังแตกหักที่ละน้อยทุกครั้งที่เข็มนาฬิกาขยับ
ผมกระพริบตา และภาพตรงหน้ายังคงพร่าเลือน -