خیلی راجع به مرگ فک میکنم. کشتن خودم، کشتن آدما، کشته شدن آدما. من هیچ وقت فکر نکردم که مرگ نابودی باشه، آمال کسی رو لگدکوب کنه. من دلم برای آدمای مرده هیچ وقت نسوخته که جوون یا بچه مردن و آرزوها و توانمندیهاشون نابود شده. مرگ خنثی است بعدش هیچی نیست و میشه گفت سعادته. خلاصیه.